Η Ελλάδα στους Ελληνες! Φτάνει πια η υποταγή σε ξένα κέντρα αποφάσεων!

O απροκατάληπτος πολίτης προσπαθεί, με όσα στοιχεία πληροφόρησης διαθέτει, να λύσει το αίνιγμα: Πόσο πραγματικά «αδέσμευτη», «ανεξάρτητη», «αυτόνομη» και «αυτοκυβέρνητη» είναι η πατρίδα του; Πόσο ο ίδιος, με την ψήφο του, επιβάλλει τις πολιτικές επιλογές του ή πόσο τα πολιτικά του δικαιώματα είναι απλώς διακοσμητικά, ψυχολογικού κυρίως χαρακτήρα.Αν οι πολιτικές αποφάσεις των αρχόντων και οι πολιτικές επιλογές των ψηφοφόρων στη χώρα του επηρεάζονται ή κατευθύνονται, έντεχνα, μεθοδικά, δυσδιάκριτα από τον ξένο παράγοντα. Αραγε δικαιολογείται ορθολογικά (και όχι ψυχολογικά) ένας τέτοιος προβληματισμός;Γιατί είναι «αίνιγμα» η ελευθερία του λαού και η ανεξαρτησία του πολιτικού βίου στην Ελλάδα, ακόμα σήμερα, γιατί δεν είναι οι συμπλεγματικές φοβίες, ο σχεδόν ηδονικός (αυτοδικαιωτικός) ρόλος του θύματος, που παρασύρουν τον Ελληνα συνεχώς στην ενασχόληση με «συνωμοσιολογίες» και φαντασιώσεις «έξωθεν απειλών»;Κάποιες ψύχραιμες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσαν να είναι οι ακόλουθες: Η πλειονότητα των σημερινών Ελλήνων (τουλάχιστον όσων ξεπερνούν τα σαράντα χρόνια) έχουν ακόμη ζωντανά στην ακοή τους τα συνθήματα του μεγάλου λαϊκού ξεσηκωμού το 1981: «Η Ελλάδα στους Ελληνες!» φώναζε τότε στις λαοσυνάξεις ο Ανδρέας Παπανδρέου, «Οχι πια υποταγή σε ξένα κέντρα αποφάσεων!», «Θέλουμε περήφανη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική»!Μάλλον δεν υπήρχε τότε Ελληνας (ψηφοφόρος ή όχι του αμοραλιστή δημεγέρτη) που να μην αναγνώριζε σε αυτά τα συνθήματα την επιβεβαίωση ιστορικών εμπειριών του. Ούτε τόλμησαν ποτέ οι σημερινοί τάχα προοδευτικοί Διεθνιστές να χλευάσουν τον Ανδρέα για «εθνικιστή», «Ελληνάρα», «μαξιμαλιστή πατριώτη».Ο απροκατάληπτος πολίτης γνώριζε τότε, γνωρίζει και τώρα τα προφανή: Οτι η Ελλάδα έχει ακόμα κάποια, μικρή ή μεγάλη, στρατηγική σημασία. Επομένως είναι αυτονόητο (ίσως και φυσιολογικό για τις διεθνείς αναμετρήσεις ισχύος), κράτη που επιδιώκουν ηγετικό ρόλο στον διεθνή στίβο ή ρόλο περιφερειακής υπερίσχυσης να θέλουν να υποτάξουν και την ελληνική πολιτική στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Φυσικό να προσπαθούν να προσεταιριστούν, να εξαγοράσουν, να εκβιάσουν στην Ελλάδα κυβερνήσεις, κόμματα, πολιτικούς, κρατικά στελέχη, εφημερίδες και κανάλια για να προωθήσουν δικές τους βλέψεις και στρατηγικές. Είναι εντελώς ηλίθιο να τους κατακρίνουμε, να βλαστημάμε τον «ξένο παράγοντα» επειδή φροντίζει τα συμφέροντά του, όταν ξέρουμε καλά ότι η αποτελεσματικότητα των φροντίδων του είναι συνάρτηση των δικών μας αντιστάσεων. Που αποδείχνονται κατά κανόνα ανύπαρκτες.Αν εξαιρέσει κανείς την επιβολή και υποβολή που φαίνεται πως ασκούσε η φυσική παρουσία του Ελευθέριου Βενιζέλου στους αλλοεθνείς συνομιλητές του· το «Οχι» του Ιωάννη Μεταξά στους Ιταλούς· την επίδειξη πυγμής από τον πρεσβύτερο Καραμανλή με την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ· και το «Οχι» στο Σχέδιο Ανάν του Τάσσου Παπαδόπουλου – το υπόλοιπο της νεότερης πολιτικής ιστορίας του Ελλαδισμού μάλλον κυριαρχείται από τις συμπλεγματικές συμπεριφορές σπιθαμιαίων αναστημάτων. Οι σπιθαμιαίοι ή φοβούνται τους «ισχυρούς της γης» και τους θρασείς γειτόνους, που θα μας «συντρίψουν» αν διανοηθούμε να αντιταχθούμε στις στρατηγικές τους, ή εκλιπαρούν σαν λακέδες τους ίδιους αυτούς, για να κερδίσουν την εύνοιά τους και να προωθηθούν με τη βοήθειά τους σε θέσεις επιφανείς του ελλαδικού πολιτικού συστήματος. Κανένας όμως ποτέ πολιτικός δεν τεκμηρίωσε τις φοβίες ή τον λακεδισμό του με ορθολογική πολιτική ανάλυση των «συμφορών» που μας αναμένουν αν ασκήσουμε την ανεξαρτησία μας με αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια.Αυτό πάντως που θα θέλαμε οι πολίτες να μπορούσαμε να εντοπίσουμε σαφέστερα είναι οι μέθοδοι και οι συγκεκριμένες πρακτικές με τις οποίες ο «ξένος παράγων» πετυχαίνει να παρεμβαίνει αποφασιστικά στον πολιτικό μας βίο. Και η επίκαιρη περίπτωση της εκλογής νέου αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης» μοιάζει να προσφέρει αποκαλυπτικές ευκαιρίες για έναν τέτοιο εντοπισμό. Το ενδιαφέρον του «ξένου παράγοντα» για την προώθηση συγκεκριμένης υποψηφιότητας πρέπει να συναρτάται με τόσο καίρια συμφέροντά του στην περιοχή, ώστε η έλλειψη ψυχραιμίας να γυμνώνει την παρέμβασή του και από στοιχειώδη προσχήματα.Εχει μία κυρίως δυνατότητα ο «ξένος παράγων» να καθορίσει αυτός το εσωκομματικό εκλογικό αποτέλεσμα: Εχει τον εκφοβισμό. Να πείσει τους αποδεδειγμένα ευπτόητους Ελλαδίτες ότι οι απόψεις των υποψήφιων αρχηγών της Ν.Δ. για την εξωτερική πολιτική ενδιαφέρουν άμεσα εταίρους και συμμάχους – επομένως, «μην παίζετε μαζί μας»! Κατατίθεται ωμά ότι οι σημαντικές ξένες πρωτεύουσες θεωρούν «ρεαλίστρια» (με διάθεση συμβιβασμού) την κ. Θεοδώρα Μητσοτάκη και «εθνικιστή» τον κ. Αντώνη Σαμαρά. Και υπογραμμίζεται πως, αν από τους χαρακτηρισμούς αυτούς κάποιος συμπεράνει ότι εταίροι και σύμμαχοι θα προτιμούσαν τη «ρεαλίστρια», δεν θα έχει άδικο. «Ο ρεαλισμός και η αναζήτηση λειτουργικών λύσεων μέσω συμβιβασμών» καθιστούν την υποψηφία «ελκυστική» στον ξένο παράγοντα. Ενώ «ο πατριωτικά φορτισμένος λόγος του υποψηφίου» ενοχλεί εταίρους και συμμάχους.Ποτέ ώς τώρα δεν λέχθηκαν τα πράγματα καθαρότερα. Οι λέξεις «εθνικιστής», «ρεαλισμός μέσω συμβιβασμών», η απερίφραστη και κυνική, δίχως προσχήματα «προτίμηση εταίρων και συμμάχων» για τη Θεοδώρα Μητσοτάκη, ο εκνευρισμός τους για τον «πατριωτικά φορτισμένο λόγο, ιδιαίτερα στο παρελθόν»(!) του Σαμαρά, φωτίζουν αποκαλυπτικά τον ρόλο που θέλει να διαδραματίζει ο ξένος παράγων στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση. «Εταίροι και σύμμαχοι», υπέρμαχοι στα λόγια της δημοκρατίας και των ελευθεριών, απαιτούν να χειρίζονται την Ελλάδα σαν προτεκτοράτο.Είναι περισσότερο από φανερό: Θέλουν επειγόντως «λύσεις» στο Κυπριακό, στο Σκοπιανό, στη διανομή του Αιγαίου, στο μειονοτικό της Θράκης. Ισως πιστεύουν ότι εξασφάλισαν δικό τους τον πρωθυπουργό και τον αναπληρωτή του στο υπουργείο Εξωτερικών – και τους δυο «με διάθεση λειτουργικών συμβιβασμών». Δεν θα ανεχθούν έναν «εθνικιστή» αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να τους χαλάσει τη μαγιονέζα.Για πρώτη φορά, το αποχαυνωμένο, είκοσι χρόνια τώρα, άσκεπτο και δίχως κριτικά αντανακλαστικά ποιμνιοστάσιο των οπαδών της Ν.Δ. δέχεται τόσο ισχυρή πρόκληση πολιτικής αφύπνισης. Θα καταλάβουν, τουλάχιστον τώρα, ότι η επιλογή κόμματος διαφέρει από την προτίμηση ποδοσφαιρικής ομάδας και η επιλογή κομματικού αρχηγού έχει συνέπειες για τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους;Το όνομα του Ελληνα στον διεθνή στίβο θα απηχεί αξιοπρέπεια και υψηλή καλλιέργεια ή θα παραπέμπει σε «προοδευτικό» ραγιαδισμό εξαργυρωμένης με υποτέλεια πλασματικής ευζωίας; Tου Χρήστου Γιανναρά

ΕΞΩ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΡΑΚΗ!

ΕΞΩ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΡΑΚΗ!

Η Μόνιμη Αφασία του Υπουργείου Εξωτερικών

Δεν έχουμε κανένα πλέον φιλικό think tank διεθνώς. Και πως να έχουμε άλλωστε, αφού η αδιαφορία της προηγούμενης κυβέρνησης και η βλακεία της τωρινής δεν επέτρεψε και δεν θα επιτρέψει την χρηματοδότηση τους (θα μου πείτε, ακόμη και αυτά που κατά καιρούς χρηματοδοτήθηκαν, είναι σήμερα εχθρικότερα των τούρκων, αλλά και αυτό οφείλεται στην αποσπασματικότητα της όποιας πενιχρής προσπάθειας φίλιας προπαγάνδας και της μη έγκαιρης τιμωρίας δια της πλαγίας οδού των εντός των τοιχών προδοτών). Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκαν οι πρόσφατες μελέτες των γάλλων πετρελαιάδων για το Αιγαίο που έρχονται σε αντίθεση με ένα άρθρο του John Daly πριν ένα έτος για τα ενεργειακά αποθέματα Ελλάδας και Τουρκίας στο Jamestown Foundation. Προβοκατόρικο και αναληθές στα στοιχεία του, το άρθρο εντάσσεται στην λογική «τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου» των ευγενών στα ανατολικά μας σύνορα και του Κλιντόνειου κατευνασμού των πνευμάτων στην περιοχή (εκεί πιστεύω οφείλεται και η παράθεση στοιχείων για μικρότερο ενεργειακό δυναμικό από το πραγματικό). Ένας άσχετος, π. χ. ένας αμερικάνός, που ούτε στον χάρτη δεν μας έχει δει, θα σχηματίσει την εικόνα μιας χώρας (Ελλάδα) που περιορίζει ασφυκτικά μια άλλη χώρα (Τουρκία) στις ακτές της, λόγω ασαφειών στις διεθνείς συνθήκες, οι οποίες δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τους τις γεωγραφικές ιδιομορφίες όπως την αλληλεπικάλυψη των ΑΟΖ, της υφαλοκρηπίδας και των διεθνών χωρικών υδάτων. Το ότι η Ελλάδα φαίνεται να «περιορίζει» την Τουρκία στην έξοδο της στην Μεσόγειο, μπορεί να αποδειχτεί και από τον πλέον βλάκα, από το γεγονός ότι η χώρα μας δεν εξασκεί -ενώ θα μπορούσε- το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ. διότι «καταλαβαίνει» τις δυσκολίες που αντικειμενικά θα δημιουργούσε στους τούρκους. Τα ίδια ισχύουν και για τον ΑΟΖ: με ένα μικρό νησάκι στο υ διαόλου τη μάνα, την Μεγίστη, που ενώ απέχει από την Ελληνική Ρόδο 68 ολόκληρα νμ και από την κακομοίρα την Τουρκία μόλις 2 νμ, η Ελλάδα δύναται να εκμεταλλευτεί έναν τεράστιο χώρο στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας. Αυτά συμβαίνουν όταν δεν διεκδικείς τίποτα, δεν παραχωρείς τίποτα. Βέβαια μην τρελλαθούμε! Οι τούρκοι ποτέ δεν μας ζήτησαν να τους παραχωρήσουμε κάτι. Το πήραν μόνοι τους! Ανα δεκαετία κάνουν μια ψευτοεπίδειξη τσαμπουκά (είναι δική τους εξ’ άλλου η λέξη) χωρίς ούτε μια τουφεκιά εκ μέρους μας! (δεν οριοθετούμε σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο μόνοι μας υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, δεν επεκτείνουμε ώστε να ταιριάξουν ναυτικά μίλια σε αέρα και θάλασσα έστω στα 11,9999 ναυτικά μίλια, αφήνουμε να λειτουργεί χωρίς διεθνή συνθήκη να μας το υπαγορεύει το τούρκικο προξενείο στην Κομοτηνή και τους εκεί ψευτομουφτήδες δεχόμενοι επί... ευρωπαϊκού εδάφους τον νόμο της σαρία που φυσικά και ισχύει κατά παράβαση όσων διατείνονται ότι πιστεύουν οι διάφοροι παρατρεχάμενοι διεθνιστές και "διεθνιστές", έχουμε ντε φάκτο αποδεχτεί τις γκρίζες ζώνες αφήνοντας την Ελληνική Σημαία στο έλεος του... Στρατηγού Άνεμου, ο ΓΑΠ ετοιμάζει νέο σχέδιο Ανάν για Κύπρο και θα «σφίξει» με τις υποχωρήσεις που θα κάνει την "Πολιορκία" με Βαρντάνσκα και Αλβανία, παρατήσαμε τους Κούρδους στο έλεος της μοίρας τους, σνομπάρουμε Ισραήλ και Ρωσία για στρατιωτική και ενεργειακή συνεργασία κλπ κλπ). Μια οποιαδήποτε χώρα της φάπας όπως η... Δανία, όχι μόνο δεν θα υποχωρούσε στα παραπάνω αλλά θα εφεύρισκε τρόπο συνδιαλλαγής για επέκταση των περιοχών που μπορεί να εκμεταλλευθεί οικονομικά, όπως πετυχημένα κάνει στην δική της Γροιλανδία για εκμετάλλευση της Αρκτικής με αντίπαλους γίγαντες σαν την Ρωσία και τον Καναδά. Συνεπώς, δεν χρειάζεται μόνο να μην υποχωρείς αλλά αντιθέτως πρέπει να διεκδικείς. Τι θα έγραφε ο κ. Daly αν γνώριζε ότι όλη η Θράκη και η Μικρά Ασία ήταν για πέντε χιλιάδες (5,000) χρόνια ελληνική και κατόπιν της συνήθους αλλοπρόσαλλης πολιτικής μας «κατορθώσαμε» να «αποψιλωθούν» από τους Έλληνες; Η απλή αντιστροφή των επιχειρημάτων των «απέναντι» είναι ότι ναι, συμφωνούμε μαζί τους, τα ελληνικά νησιά αποτελούν φυσική συνέχεια του εδάφους της Μικράς Ασίας, το έδαφος όμως αυτό τελεί υπό τουρκική κατοχή και σύμφωνα με τις αρχές του διεθνούς δικαίου α λα Τούρκα, είναι... Ελληνικό. Οι Συνθήκες που υπέγραψε ο Βενιζέλος και οι λοιποί δεν ισχύουν διότι δεν έγιναν εξίσου σεβαστές κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν από την Τουρκία. Σταματούμε να διεκδικούμε Ανατολική Θράκη, Κωνσταντινούπολη, Πόντο και Μικρά Ασία μόνο αν σταματήσει η Τουρκία να διεκδικεί ελληνικά εδάφη, για να συμβιβαστούμε σύμφωνα με τις επιταγές της USAID και του Soros Foundation κάπου στην μέση προς ώφελος της Δημοκρατίας και της Τρελής Μπίζνας. Όπως αποδείχτηκε ιστορικά, αν δεν είσα πουλημένος, αρκεί να είσαι πειστικός στην διεκδίκηση σου, όσο και απίθανη αν είναι αυτή, και οι λοιποί θα αρχίσουν να αναρωτιώνται αν μπλοφάρεις ή όχι (ο αμερικανός πρόεδρος Γουίλσον είχε καραφλιάσει που μια μπατιροχώρα χωρίς πόρους και βιομηχανία όπως η δική μας έκανε τον Μακεδονικό Αγώνα και στην συνέχεια... προέλασε στο Εσκί Σεχίρ!). Για να μην πηγαίνουμε συνέχεια εκατό χρόνια πίσω, δείτε πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Τσεχίας έκανε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση να κρέμεται από τα @@@@ του για την κουρελιασμένη πλέον Συνθήκη της Λισσαβώνας, την στιγμή που ΚΑΙ κοινοβούλιο Και τσεχική κυβέρνηση ΚΑΙ ο... γίγαντας τσέχικός λαός την είχαν προσυπογράψει! (η ταμπακέρα βέβαια λόγω Σουδητίας και αποζημιώσεων προς τους γερμανογενείς Σουδήτες της Τσεχίας που αφού μακέλεψαν τους Τσέχους, την κοπάνησαν μετά τον Β’ Π.Π.) Πέρα από την πλάκα πάντως, προσωπικά αισθάνομαι αισιόδοξος. Πιστεύω ότι ακόμη και σήμερα πιθανόν να υπάρχουν φιλέλληνες πολίτες και πολιτικοί, ακόμη και στην Ελλάδα! Για να μην μιλήσουμε για την Τουρκία, όπως προκύπτει από την επίσημη καταγραφή όσων μιλούσαν το 1984 την ελληνική στην Τουρκία, ήτοι 48000 άτομα ως μητρική, 79000 άτομα ως δεύτερη & 3000 άτομα ως ΜΟΝΑΔΙΚΗ γλώσσα:
language: mothertongue - onlylanguagespoken - secondlanguagebestspoken
Abaza: 4,563 - 480 - 7,556
Albanian: 12,832 - 1,075 - 39,613
Arabic: 365,340 - 189,134 - 167,924
Armenian: 33,094 - 1,022 - 22,260
Bosnian: 17,627 - 2,345 - 34,892
Bulgarian: 4,088 - 350 - 46,742
Bulgarian - Pomak: 23,138 - 2,776 - 34,234
Circassian: 58,339 - 6,409 - 48,621
Croatian: 45 - 1 - 1,585
Czech: 168 - 25 - 76
Dutch (or Flemish): 366 - 23 - 219
English: 27,841 - 21,766 - 139,867
French: 3,302 - 398 - 96,879
Georgian: 34,330 - 4,042 - 44,934
German: 4,901 - 790 - 35,704
Greek: 48,096 - 3,203 - 78,941
Italian: 2,926 - 267 - 3,861
Kurdish (Kurmanji): 2,219,502 - 1,323,690 - 429,168
Judæo-Spanish: 9,981 - 283 - 3,510
Laz: 26,007 - 3,943 - 55,158
Persian: 948 - 72 - 2,103
Polish: 110 - 20 - 377
Portuguese: 52 - 5 - 3,233
Romanian: 406 - 53 - 6,909
Russian: 1,088 - 284 - 4,530
Serbian: 6,599 - 776 - 58,802
Spanish: 2,791 - 138 - 4,297
Turkish: 28,289,680 - 26,925,649 - 1,387,139
Zaza: 150,644 - 92,288 - 20,413
Languages spoken in Turkey, 1984 data (Heinz Kloss & Grant McConnel, Linguistic composition of the nations of the world, vol,5, Europe and USSR, Québec, Presses de l'Université Laval, 1984, ISBN 2-7637-7044-4)
Γνωρίζοντας την τουρκική μηχανή του κιμά όσον αφορά τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τα λοιπά βασανιστήρια ("ανθρώπινα δικαιώματα" που κατάφεραν στην χώρα μας να ξεφτιλήσουν οι διάφοροι αδρά αμοιβόμενοι από πρεσβείες και ΜΚΟ "διεθνιστές") πιστεύω ότι οι αριθμοί θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτεροι. Πολύ πρόχειρα, δείτε ότι μόλις 4 εκατομμύρια τούρκων μιλούν στον παραπάνω πίνακα επίσημα... την Κουρδική, κάτι που φυσικά δεν ισχύει. Σε μια πρόσφατη στατιστική μελέτη Τούρκοι πολίτες στους οποίους εζητήτο να κατονομάσουν την εθνικότητα των φίλων τους, οι «Έλληνες» φίλοι που μένουν μόνιμα στην Τουρκία ήταν μεταξύ 7 και 10% του συνόλου των φίλων! Φαντάζομαι εκατοντάδες χιλιάδες θα ήταν το 1922 οι ελληνόφωνοι (ιδίως γυναίκες και παιδάκια) που εμπρός στον φόβο της γιαταγάνας θα το βούλωσαν και θα αλλαξοπίστησαν, συνεχίζοντας να το βουλώνουν μέχρι και σήμερα. Αυτό που δεν γνωρίζω είναι πως θα αποκαλυπτόντουσαν σε μια «χώρα» σαν κι αυτή, μην έχοντας βέβαια αυτοκτονικές διαθέσεις. Έστω όμως και με τις 150,000 Έλληνες, εφόσον αυτό είναι καταγεγραμμένο επίσημα, την κάνουμε την δουλειά μας, όχι διεκδικώντας προφανώς ως politically correct προτεκτοράτο, την επαναφορά των πάτριων εδαφών, αλλά ένα καθεστώς αυτονομίας (από ότι θυμάμαι, όλοι οι μουσουλμάνοι στην Θράκη μας δηλ και Πομάκοι και Ρομά και λοιποί δεν υπερβαίνουν τους 100,000 αλλά οι μογγόλοι ήδη έχουν φυτέψει στην Κομοτηνή τράπεζα, εφημερίδες, σχολεία, τζαμιά, μουφτήδες και «έλληνες» βουλευτές ενώ αν κοιτάξετε στην Wikipedia θα ανακαλύψετε ακόμη και την σημαία της δημοκρατίας της γκιουμουλτσίνας –μου προκαλούσε πάντα εντύπωση η αδυναμία των τούρκων να τραυλίσουν σωστά τα ελληνικά ονόματα). Αν υπάρχουν σκέψεις από εκεί για επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης της Λωζάνης, γιατί να μην διεκδικήσουμε και εμείς ό,τι ένας καλός πολιτικός επιστήμονας θα έβγαζε στο φτερό ότι μας ανήκει; (π. χ. το ότι ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος αντίθετα από τον Δαυίδ τον Κομνηνό στην Τραπεζούντα δεν παρέδωσε την Κωνσταντινούπολη στον Μωάμεθ, κατοχυρώνει καθεστώς κατοχής στην Πόλη. Άρα η Κωνσταντινούπολη σύμφωνα με τους κανόνες διεθνούς δικαίου είναι ακόμη... Βυζαντινή και απλώς τελεί υπό καθεστώς κατοχής. Γι’ αυτό και οι λιγότερο politically correct τούρκοι φρόντισαν να κρατήσουν τον τοπικό θυρεό της Πόλης (ημισέληνος και αστέρι σε κόκκινο φόντο) στην σημαία του κεμάλ ατατούρκ και προσπαθούν με ακαδημίες, πανεπιστήμια κλπ να αποδείξουν ότι είναι... αρχαίο ελληνικό φύλο, για να κατοχυρώσουν μια πλαστή συνέχεια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) από την Οθωμανική Αυτοκρατορία! Στο δια ταύτα: ένας μέτριος, «φιλελεύθερος», «διεθνιστής» έλληνας πολιτικός με μεγάλη διάθεση για Αρπαχτή, που θα είχε κάθε συμφέρον να ΦΑΕΙ από νέες προσόδους αφού οι παλιές έχουν στερέψει και σε λίγο δεν θα μας δανείζει κανένας, θα έπρεπε πάνω από όλα να κοιτάξει την ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ και να προσπαθήσει να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα επέτρεπαν την εκμετάλλευση νέων πλουτοπαραγωγικών πόρων, όπως π. χ. τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο του Αιγαίου. Οι μίζες θα έφταναν να περάσουν καλά και τα τετρασέγγονα του. Επειδή όμως ούτε αυτό γίνεται, το συμπέρασμα είναι οι πολιτικοί μας είναι απλώς ΑΝΙΚΑΝΟΙ να δράσουν ακόμα και υπέρ του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, άρα πρόκειται για εντελώς ηλίθιους, αφού βλάπτουν τον εαυτό τους κάνοντας ταυτόχρονα κακό σε όλους τους υπόλοιπους. Φυσικά και δεν θα πρέπει να τους αφήσουμε να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Το ευτύχημα είναι ότι υπάρχουν εδώ και δεκαετίες αρκετά πρωτοπορειακά έντυπα τα οποία έχουν «μπολιάσει» εκατοντάδες blogs με συναφείς θέσεις, άρα τουλάχιστον σε θέμα εσωτερικής προπαγάνδας δεν είναι σήμερα τα πράγματα τόσο εύκολα όπως πριν εξήντα χρόνια (μου έκανε εντύπωση το βιβλίο του D. J. Wallace που... οσονούπω θα εκδοθεί και στα ελληνικά για τον καταλυτικό ρόλο των τοπικών εφημερίδων για την καθοδήγηση και την διαστρέβλωση των γεγονότων που επιχειρούσαν οι... Κνίτες επί γερμανικής κατοχής, οι οποίοι τελικά κατάφεραν να ιδιωποιηθούν πλήρως την Εθνική Αντίσταση). Είναι διάχυτη η αίσθηση ότι ο Έλληνας μπορεί να παραμένει απαίδευτος και ζωώδης, δεν τρώει όμως όντας ψιλοϋποψιασμένος το κουτόχορτο που έτρωγε παλιότερα.
Και εξακολουθώ να πιστεύω ότι η Αντίσταση στην καταστροφή του Λόγου των πατεράδων μας είναι ζήτημα Χρέους στους Αγέννητους* και όχι υπαρξιακά προβλήματα τύπου something to believe in (που ‘λέγαν κι οι συγχωρεμένοι οι Ramones).
_Κ.Π.
* Όπως έλεγε ο Μάνος Χατζηδάκης, οι Έλληνες κτίζουν τα σπίτια τους σαν παλάτια, ωσάν να ζούσαν για πάντα. Εκεί, στην αίσθηση ότι είμαστε αθάνατοι, οφείλεται και η μηδενική βάση των future economics στην Ελλάδα. Κανείς δεν δίνει δεκάρα για τους Αγέννητους, τους οποίους έχουμε φεσώσει ή μάλλον έχουν φεσώσει οι... παππούδες μας με δισεκατομμύρια ευρώ!
Κανείς δεν έχει σκεφτεί φυσικά, ότι στο -εγγύς- μέλλον, πιθανόν οι απόγονοι μας να αποφασίσουν να διαφοροποιηθούν από εμάς και να αποφασίσουν να μετεξελιχθούν στην... Δανία της Νότιας Ευρώπης! Καταστρέφοντας έναν πολιτισμό χιλιετηρίδων χωρίς ιστορική ασυνέχεια, όπως αποδεικνύεται και από την διαρκή φαγωμάρα μεταξύ μας (από Πελοποννησιακό ως Εμφύλιο), στερούμε το δικαίωμα από τους επόμενους να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν.

Η υφαλοκρηπίδα και ο ΑΟΖ κατά το "The Jamestown Foundation"

November 5, 2009

Greece and Turkey Spar over Offshore Oil Exploration
Publication: Eurasia Daily Monitor Volume: 5 Issue: 222
November 19, 2008 03:45 PM Age: 351 days
Category: Eurasia Daily Monitor, Foreign Policy, Turkey

By: John C. K. Daly
While Turkey and Greece historically agree on very little, one thing that they have in common is a deficit of easily useable energy resources. The U.S. government's Energy Information Agency (EIA) statistics tell the tale, listing Greece's proven oil and gas reserves as "none” (www.eia.doe.gov/emeu/cabs/Greece/Profile.html). The 2006 issue of Oil and Gas Journal lists Greece as having oil reserves of 7 million barrels and natural gas reserves of 35 billion cubic feet (bcf). While the truth is probably somewhere in between, the reality is that Greece's hydrocarbon reserves are insufficient to meet the country's needs.The picture is better for Turkey, as in 2006 the EIA listed Turkey's proven oil reserves at 300 million barrels and its proven natural gas reserves as 300 billion cubic feet (bcf) (www.eia.doe.gov/emeu/cabs/Turkey/Background.html). Turkish oil production at 43,000 barrels per day (bpd) is dwarfed, however, by a consumption rate of 637,000 bpd, and a similar disparity exists in its natural gas industry with an annual production of 24 bcf versus usage of 793 bcf.This production shortage has led both nations to prospect across their territory; and this led to a misunderstanding in the southeastern Aegean on November 14, when the Norwegian seismic survey vessel Malene Ostervold, commissioned by the Turkish Petroleum Corporation (TPAO) to survey the southeastern waters 80 miles south of Greece's Megisti Island (Turkish "Meis" and "Kastelorizo" in Italian), a few kilometers away from Turkey's southern coast. The Norwegian vessel was escorted by the Turkish navy's TCG Gediz, an Oliver Hazard Perry G-class, 4,100-ton frigate (Hurriyet, November 16).According to the Greek general staff, the PG Polemistes gunboat was sent to the area to impress "that this sort of research requires permission from Greek authorities," and the Greek Ministry of Foreign Affairs summoned Norway's ambassador to Greece Sverre Stub to lodge a protest (Athinaiko Praktoreiho Eihdiseohn, November 15). After Greek Foreign Minister Dora Bakoyannis called her Norwegian counterpart Jonas Gahr Store, the two vessels left the area (Hurriyet, November 15).The departure of the two boats did not end the dispute, however, as Greece claims the area as part of its continental shelf. Greek Foreign Ministry spokesman Yeoryios (George) Koumoutsakos said:
Given that in accordance with the relevant provisions of the International Convention on the Law of the Sea [under which] a large section of this region includes the Greek continental shelf, the Foreign Ministry, in constant communication and coordination with the Defense Ministry, proceeded yesterday to make a demarche to the Norwegian and Turkish ambassadors in Athens, as well as to the Turkish Foreign Ministry in Ankara, on the level of assistant deputy undersecretary for foreign affairs (www.mfa.gr/).
The Turkish Foreign Ministry countered that "the zone where the Turkish Petroleum Corporation, or TPAO, contracted the Norwegian ship M/V Malene Ostervold [to carry out] geophysics research" is under Turkish sovereign maritime authority (Hurriyet, November 16).Megisti, Greece's easternmost island, is roughly two miles off Turkey's southern Mediterranean coast and the town of Kas, about 68 miles east of Rhodes, and is the largest of the Dodecanese Archipelago, a cluster of 12 larger and 150 smaller islands and islets. When conflicting assertions of maritime sovereignty are added in, the islands represent a convoluted cartographical and legalistic conundrum of overlapping and contradictory claims and counterclaims, made worse by the lack of a comprehensive legal formula delineating the area. Further complicating the picture, Greece ratified the United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS) in 1995, while Turkey has not.UNCLOS provides maritime nations with a 12-nautical-mile definition of territorial waters, as well as defining "archipelagic waters," but both definitions fall by the wayside in the Aegean. While Greece maintains a territorial limit of six miles around its approximately 2,000 Aegean islands and islets, Athens has consistently maintained it has the right to extend its territorial waters to the 12 mile limit as defined by UNCLOS, while Turkey has said such an extension would be a cause for war. Under UNCLOS Article 22, the Mediterranean is defined as a "semi-enclosed sea," with competing claims by 21 coastal states with delimited sovereign rights over exclusive maritime economic zones, which includes Turkey's and Greece's overlapping Aegean maritime, air, territorial, and boundary disputes.Last year Turkey and the Republic of Cyprus were involved in a dispute over oil exploration in the eastern Mediterranean after Nicosia, in its first attempt to tap speculated deepwater reserves, tendered 11 offshore blocs, totaling nearly 27,000 square miles of its southern Mediterranean waters, for bidding, leading to protests from Ankara (EDM, March 21, 2007).Athens' protest has already caused Norway's Ministry of Foreign Affairs to caution its commercial fleet to avoid contested maritime zones, warning:
Norwegian authorities do not take a position on any unresolved issues of maritime delimitation between third states. It is up to the states that have overlapping claims in a maritime area to settle outstanding issues and achieve agreement on boundaries, on the basis of the law of the sea. Norwegian authorities do not have the power to issue instructions to Norwegian companies or vessels engaged in activities in other states’ maritime areas of jurisdiction. The companies concerned, however, have the responsibility to ensure that they have all necessary authorizations. In potentially disputed areas there are particular grounds to exercise caution and restraint ("Norsk skip i Midelhavet," www.regjeringen.no, November 15).
Greek-Turkish relations have deep historical precedents for their turbulence, but ironically recent relations between Athens and Ankara have greatly improved with Greek Prime Minister Kostas Karamanlis earlier in the year making the first visit to Turkey by a Greek premier in nearly 50 years. While the search for indigenous hydrocarbon resources is understandable, geological surveys up to now seem to indicate that those of both countries are modest at best.Both Athens and Ankara might pause to reread the EIA's relevant country briefs, which noted of Greece, "Improved relations with neighboring states could help Greece achieve its goal of becoming a major regional energy hub," while commenting about Turkey, "Turkey lacks significant domestic energy resources. However, its location makes the country an important energy transit country…" Transit nations have the "inside track" in negotiating with energy-exporting nations for both transit fees and deliveries, which are also a more certain bet than wildcat drilling at a time of falling energy prices during a global economic slowdown.If, however, nationalists are looking to rattle sabers, then an opportunity will present itself early next year, when in January an Energy Exeter jack-up rig is mobilized from the North Sea to drill a well in Greece's Aegean waters (Lloyd's List, November 17). If history is any guide, the rig will likely produce only empty boreholes and heightened tension.

Η κατεχόμενη Ελλάδα με τα μάτια των Βρετανών

Η κατεχόμενη Ελλάδα με τα μάτια των Βρετανών